EUROPEES KAMPIOEN

Vanaf de interessante onstabiele en ver van ideale situatie onderweg naar London was het een heerlijke omschakeling. Vanaf dag 1 duidelijkheid in wat we gingen doen en hoe we het gingen doen. Een coach waar we vertrouwen in hebben en technisch een vergelijkbaar idee. Dit betekent niet dat we het niet met enige regelmaat oneens waren maar dan werd er een discussie gevoerd in plaats van enkele monologen door elkaar heen.

Samen met Rogier Blink en Titus Weijschede hadden we vanaf het moment dat we terug waren nog 4 weken om de 8+halen om te zetten naar 2-halen. In eerste instantie was het tijdens de extensieve trainingen niet vooruit te krijgen, maar waren de opzetjes goed. Toen we vervolgens de extensieve trainingen op orde hadden kregen we het op hoog tempo niet echt draaiend. Gelukkig konden we wat afstandjes doen tegen de 2x die naar het Fisu WK ging en de dames dubbelvier die mee naar het EK gingen.

Deze sparsessies kregen ons scherp en met vertrouwen hebben we de boot opgeladen voor Varese. Omdat het rond een toernooi altijd druk is op de baan en er op het prachtige meer van Varese twee banen liggen, zijn we naar de andere roeibaan gegaan waar we de winter vele weken voor de acht hadden getraind, om daar onze laatste trainingen af te werken. Op de eerste dag woei het een stuk harder dan we hadden gehoopt en na drie km varen draaiden we terug tegen de wind in die nog wat extra aantrok. Op ongeveer 1,5 km van het vlot werden de golven te hoog en liep de boot vol water. Met de bankjes door het water rijdend het laatste stuk terug naar het vlot. Daar aangekomen hebben we de boot leeg gegooid en zijn we weer ingestapt om onze afstandjes te doen. Bizarre training maar uiteindelijk wel een goede.

De middag voor onze voorwedstrijd zijn we terug gevaren naar Varese. In de ochtend nog een stukje warm gevaren. En dan is het zo ver de voorwedstrijd van het EK. Je weet wat de tegenstanders ongeveer kunnen, maar we hadden weinig zekerheid over hoe we zelf waren. Gespannen aan de start. Het startsignaal duurde zo lang dat ik er niet op kon wachten en voor het eerst in 10 jaar internationaal roeien een valse start had. Maar goed de tweede start waren we gewoon scherp weg en na 250 meter lag het veld een bootlengte achter ons. Solide doorvarend bleven de Serven nog wat bij, maar nadat we aanzetten op de 1750 lieten zij ons ook gaan en verdienden we een dagje vrij.

Meteen na de race zijn we weer terug gevaren naar Gavirate, de andere baan op het meer. Om ons in alle rust voor te bereiden op de wedstrijd, waarin we willen laten zien dat we aan de top staan en dat er meer in het Nederlandse zware mannen roeien zit dan een 5e plek op de OS. In de finale gingen we wederom sterk van start en rond de 1200 hadden we meer dan 1 bootlengte voorsprong op de nummer twee en drie. Deze twee boten kwamen in een onderling gevecht nog wel dichter bij maar waren geen grote bedreiging voor onze EUROPEESE TITEL.

Het is een leuke afsluiting van het seizoen, maar nu is het tijd om te gaan bedenken of ik in 2016 nog een gooi wil gaan doen naar het Olympische goud!!!. Mijn voorlopige conclusie is dat bij mij de wil er zeker nog is, maar dat ze bij de bond nog veel op orde moeten krijgen, voordat ik er vertrouwen in heb dat ik in samenwerking met de roeibond voor goud kan gaan in RIO.